Yalnız değilim.
Hissettiğim, düşündüğüm, söylediğim, yaşadığım çoğu şeylerin kıyısından köşesinden geçen nice insanla beraberim.
Yalnız değilsin.
İçinde yaşadığın durumu yaşayan nice insanla aynı havayı soluyorsun, sadece farkında değilsin. Erişemediğimiz şeyler var ve bu yüzden yaşadığımız şeyi bazen çok sahiplenip sadece bize aitmiş gibi algılayabiliyoruz. Oysa aynı toprakta yetişen farklı çiçekler gibiyiz. Hepimizin toprağı aynı ama tohumu farklı. Birimiz çok sulansa yaşarız, diğerimiz çok sulansa ölürüz. Her çiçeğin bakımı farklı. Kimisi güneşi çok sever, kimi ürker. Ama aynı topraktadır… demek ki, herkesin yolu farklı. Aynı şeyleri yaşayıp, farklı tepkiler veren insanlarız. Herkes nasıl da kendine özel… her çiçek nasıl da güzel… demek ki, aynı şeyleri yaşayıp, her birimizin yolunun farklı olduğunu bilip kucaklamak ve kabullenmek gerekiyor.
Korkma, yalnız değilsin.
Korkma, sadece yolun farklı…
Korkma, seninle aynı şeyleri paylaşan nice insan var.
Güneş hepimize aynı anda doğuyor. Sadece bazılarımızın alerjisi olduğu için güneşin batmasını bekliyoruz, ya da korunuyoruz ışınlarından… bazıları da doyasıya kucaklıyor güneşi…