BEN Kİ..
Kutlu fethe giderken kefenini sırtına giyen Alparslan’ın inancıyla koşuyorum sana.
Anadolu’yu yurt edinirken şanlı Türk milleti, yurtsuz kalmış kendime yurdum biliyorum gönlünü.
Çölü geçerken Hakk’a saygısından atından inen Selim’in imanıyla tapıyorum gözlerinin yeşiline.
Asırlardır yağmur yağmayan Sina’ya yağan rahmet gibi çiğ düşüyor başımdan aşağı.
Konstantiniye’yi fethederek Peygamber müjdesine nail olan Mehmet’in göğsünü kabartan kuşları saklıyorum göğüs kafesimde.
Gencecik yaşında çağ açıp çağ kapatan, Tekfura boyun eğdiren koca Sultanın yaşında ben; yenik düşüyorum bir çift göze.
Ben ki; asırlar boyunca süregelmiş kahramanların gün yüzüne çıkarılmamış yanı..
Ben ki; geçmişin tozlu raflarında unutulmaya yüz tutmuş eski bir kitap.
Ben ki; tarihin her devrinde var olmuş fakat asla kağıda dökülememiş, şairini kaybetmiş bir şiir..