“Ben zeytinyağı işine girdim ve battım. Baktım bir süre sonra üç ayda zeytinyağından kazanacağım parayı bir gecede sahneden kazanıyorum kendi kendime ‘Ne uğraşıyorsun’ dedim, bıraktım.
Ama önemli iki ders aldım. Birincisi Türkiye’de zeytinyağını en iyi bilenlerdenim… İkincisi aldığım en önemli ders ‘bildiğin işi yap’ oldu. Çok büyük paralar batırdım, bütün birikimim gitti.
Benim yeniden başlayabilmek gibi bir özelliğim var hayata buna alışık olduğum için zor olmadı toparlanmam. Üç yıl sadece zeytinyağı işiyle uğraştım. Konser vermek yerine bu iş için fuarlara gittim yeni şeyler öğrendim.
Bu olayın üzerinden 4-5 yıl geçti. Bırakmamdaki en önemli neden de şudur; Çok önemli bir kurumdan 5 bin şişe sipariş geldi. Bizim ürünler de öyle ucuz değil 55 Euro falan… Alıcılarla bir toplantı yaptık. Ben başladım anlatmaya, ‘üç bin yıllık şişeler 55 saate yapılıyor, ürünümüz 8 ayrı işlemden geçiyor, organik sertifikaları var’ dedim.
RESİM ÇEKMEYE ÇAĞIRMIŞLAR!
Onlar bayıldılar keyiften, en son darbeyi de ‘Bunlar da size hediyem olsun’ dedim. Zeytinyağı verdim.
Ben ‘Satacağım ve bütün yatırdığım parayı çıkaracağım’ diye düşündüm. Masadan tam kalkarken hanımefendi dedi ki müdüre ‘Bir ricamız olacak resim çekilebilir miyiz?’ ben ‘Anlamadım’ dedim. Tekrar ‘Resim çekilebilir miyiz?’ dedi.
Sonra başladık resim çekilmeye… Neyse toplantı bitti aşağı indim yardımcım ‘Nasıl geçti’ dedi, ben de ‘Çok güzel geçti’ dedim. ‘Sattık mı?’ diye sordu. ‘Yok resim çektirmeye çağırmışlar’ dedim.
Hakikaten de öyle oldu. Ürünleri almadılar. Ben anlattım anlattım, yarım saat de resim çekildik, hayranım çıktı gelenler… O gün kendime ‘Bildiğin işi yap’ dedim ve bıraktım.”