OĞULCAN ÇOKSAYAR – KARAR
Aynı lisenin sıralarından, sporun birleştirici gücüyle yeniden yollarımızın kesiştiği Muay Thai Dünya Şampiyonu Buğra Tugay Erdoğan, ağır sıklette bir ilke imza atarak Türkiye’ye altın madalya ile döndü. Tayland’da düzenlenen organizasyonda Fransız rakibini mağlup ederek zafere ulaşan A Milli sporcu; müthiş zaferi anlattı…
Bildiğim kadarıyla, ağır sıklette ilk altın madalya kazanan sporcumuz oldun, bu durumu nasıl değerlendirirsin?
Daha önce bir arkadaşımız daha şampiyonluğa ulaşmıştı ama ağır sıklette şampiyon olan ilk kişi ben oldum. Bunun da sebebi, Türk sporcuların fiziki yapısından ötürü ağır sıklette derece yapamamasıydı. Yurt dışında Ruslar, Slavlar oldukça iri olduğu için Türkiye ağır sıklette derece alamıyordu. Ağır sıklette ilk defa bu derece büyük bir başarı elde etmiş olduk.
Muay Thai ile tanışma hikayenden biraz bahseder misin?
Muay Thai’den önce Kick Boks ile tanıştım. Ağabeyim benden önce spora başlamıştı. Ben biraz gönülsüz de olsam, 12 yaşımda birlikte gidip gelmeye başladım. Daha sonra antrenör değiştirmek zorunda kaldım. Yeni antrenörüm de Muay Thai antrenörüydü. Bu sebeple Kick Boks’tan, Muay Thai’ye geçiş yapmış oldum. Profesyonel olarak Kick Boks, milli takım düzeyinde ise Muay Thai müsabakalarına çıkıyorum.
Dünya Şampiyonası’na gelelim… Altı madalya ile biten turnuvaya hazırlık sürecin nasıldı?
Aslında hazırlık süreci demek yerine spora başladığım ilk günden beri hazırlık sürecim devam ediyor. Dünya Şampiyonası için 3 aylık bir hazırlanma aşamamız oldu ama bu 3 ay sayesinde dünya şampiyonu olmadık. Müsabakalar Tayland’da oynanacağı için iklim ve koşul olarak ülkemizde oraya en uygun yer olarak Adana’yı gördük ve kampı orada yaptık.
Uluslararası bir mecrada zafere ulaşıp İstiklal Marşı’nı okutmak sana neler hissettirdi?
Bu süreç çok hızlı ilerliyor. Maçı oynuyoruz ve 2 saat sonra kürsüye çıkıyoruz. O an aslında adrenalin sebebiyle çok bir şey hissedemiyorsunuz. Ben o duyguları İstanbul’a döndükten sonra hissettim. İnsanların bakış açısı, tebrikleri… Kürsüye çıkınca gururlanıyorsun, çünkü İstiklal Marşı’nı uluslararası bir platformda dinletiyorsun. O an tüyler diken diken olmuyor değil. O hisleri memlekete dönünce idrak edebiliyorsunuz. Durdukça değerlenen bir etkisi var.
Gelecek turnuvalardaki hedeflerin neler?
Önceliğim tabii ki de unvanımı korumak. Özel maçlarımız oluyor, o tip müsabakalara sürekli çıkıyoruz. Orada ülkemizi en iyi şekilde temsil etmek ve her sene yapılan Dünya Şampiyonası’nda yine unvanımı korumak istiyorum.
Lisans eğitimini tamamlamış ve tüksek lisans öğrencisi olan bir sporcusun. Bu ülkemizde çok rastlanmayan bir durum…
4 yıllık lisans eğitimimi özel bir üniversitede aldım. Halkla İlişkiler bölümü mezunuyum. Hatta sporculara tavsiye ediyorum. İlla BESYO okuyacaksınız diye bir şey yok. Özellikle iletişim bir sporcu için daha önemli bana kalırsa. İletişim alanında lisans yapılmasını öneririm. Eğitim sürecimde hocalarımın yardımları da oldu. Devamsızlık konusunda iltimas tanıdılar. Maç takvimiyle çakışan dersler dışında sürekli katılım göstermeye çaba gösterdim. Yüksek lisansta da spor yönetimi okuyorum. Önemli olan planlı olabilmek.
Futbol maçında daha fazla sakatlık oluyor
Bir kesim dövüş sporlarının fazla şiddet içerdiğini ve spordan sayılmaması gerektiğini düşünüyor. Dövüş sporları içinde yer alan biri olarak bu konu hakkında neler düşünüyorsun?
Doğruyu söylemek gerekirse ben biraz daha sonuca bakıyorum. Bir futbol veya basketbol müsabakasına daha fazla sakatlık yaşanabiliyor.
Kısa vadede canınız yanıyor olabilir, ayağınız ödem toplayabilir, burnunuz kanıyor olabilir ama fiziksel açıdan, futbol ve basketboldan daha az zararı olan bir spor. Şiddet açısından bakıldığı zaman, fiziksel temasın biraz daha fazla olduğu bir spor. İnsanlar böyle düşünebilir ama ben onların görüşüne katılmıyorum. Çünkü spor, sonucunda rakibin birbirine saygı duyması.
Bir futbol maçında tribünlerde kavga, futbolcuların birbirine maç içinde küfürleri havada uçuşuyor. Ama bir ringde bunları göremezsiniz.