Aslen Arnavut göçmeni olan ve Balıkesir’in Gönen ilçesinde doğan Kemal Şengüler, 1 yaşında kaybettiği babasının hemen ardından ailesiyle Manisa’nın Akhisar ilçesine taşındı. Babasını tanımaya fırsat bulamayan Şengüler, 10 yaşındayken ailesinin geçimini sağlayabilmek için başladığı ayakkabı boyacılığıyla büyük bir yükü de omuzlarına alarak çocuk yaşta başladığı mesleğinde 82 yılı geride bıraktı.
Oturduğu Hacı İshak Mahallesi’nden her gün 3 kilometre yürüyerek Reşatbey Mahallesi’ndeki Millet Camisi’nin hemen başında kurduğu tezgahında günlük nafakasını kazanmaya çalışan 92 yaşındaki Kemal Şengüler birçok gence taş çıkarırcasına işine devam ediyor. Çalıştığı mahalle esnafı tarafından da çok sevilen Kemal Şengüler’in gelmediği günlerde ise esnaf ayakkabısını başkasına boyatmıyor.
Zorluklarla dolu bir yaşam
92 yıl önce başlayan hayatında 1 yaşındayken babasını askerdeyken de annesini kaybeden Kemal Şengüler, “Gönen’de doğdum. Babamı 1 yaşına kaybettim. Gönen’den Akhisar’a 1 yaşındayken geldim. 10 yaşında boyaya çıktım. 10 yaşından beri burada boya yapmaya devam ediyorum. 82 senedir burada devam ediyorum. Yetim kaldım, Gönen’den buraya geldim.
4 sene mektepte okudum. 4 sene sonunda bıraktım mektebi ve bu mesleğe başladım. Okuyamadım, öğretmen her gün dövüyordu. boyaya çıktığımdan ders çalışamıyordum. Çalışamadığım için de dayak yiyordum. Cetvelle dövdü, bir kaçtım bir daha da gitmedim. Bıraktım yani okulu. Burada evimiz vardı, askerden geldim. 20 yaşında gittim, 23 yaşında askerden geldim. 3 sene askerlik yaptım Çanakkale’de. Ondan sonra buraya geldim. Şimdiki eşim Hayriye kiracımızdı. Anlaştık ama kızı vermediler. Ben de kaçırdım. Bu mahallede hayatımı sürdürdüm” dedi.
Bazı günler sadece 10 lira kazanıyor
Günlük kazancının belli olmadığını anlatan Şengüler şunları söyledi: “Bazen 10 lira bazen 15-20 lira. Pazar günleri 40-50 lira. Pazar günü olsa para kazanırım. Bugün 10 lira anca kazanırım. Ayakkabıyı 2 liraya boyuyorum. Burası yüksek fiyatı kaldırmaz. Çarşıda olsa 5 lira.”
“Ömrüm hep ayakkabı boyayarak geçti” diyen Şengüler ilk boya sandığını 50 sene kullandığını anlatarak, “Şimdiki sandığımı dayımdan aldım. İyiydi, güzeldi bu. Bir tane vardı 50 sene kullandım gitti. Şimdiki de neredeyse 40 senelik. Şimdi kullandığım sandığın da ayakları kırık. Yenisini niye alayım ki? Alırım bir boya sandığı 250-300 lira ama değmez. Yaşım olmuş 92, ne yapacağım bundan sonra. Bu bana yeter. Şimdi gidip de yeni sandık mı alayım İzmir’e? En aşağı 400 lira” şeklinde konuştu.
Hayatı boyunca sadece ayakkabı boyacılığı yaptığı için hiç sigortalı bir işte çalışmayan ve emekliliği de olmayan Şengüler, devletin verdiği 550 lira yaşlılık aylığı ve boyadan kazandığı paralarla hayatını devam ettirmeye çalıştığını ifade etti. Eşinin de aldığı yaşlılık aylığıyla bin lira devletin kendilerine para verdiğini anlatan Şengüler, kimseden ne bir talebi ne de isteği olmadığını anlatarak ömrü yettiğince çalışmaya devam edeceğinin altını çizdi.
Mahallenin ve Akhisar’ın en sevilen ismi
Mahalle esnaflarından Mustafa Baykuş, “Kemal ağabeyi 10 yaşından beridir tanıyorum. 66 yaşındayım. Bizim mahallemizin boyacısıdır. Kemal ağabey Akhisar’ın en sevilen insanıdır. Reşatbey Mahallesi’nin en sevdiği insandır. O olmadı mı zaten kimse ayakkabısını kolay kolay boyatmıyor” diyerek Kemal Şengüler’i sevilen bir insan olduğunu vurguladı.
“Hiç şikayet etmez”
Mahallede 45 yıldır terzilik yapan ve mesleğe başladığı günden beri Kemal Şengüler’i tanıdığını kaydeden Hasan Yıldırım da şunları söyledi:
“Burada 45 yıldır terziyim. Kemal amcayı 45 yıldır da tanıyorum. Daha öncesi de var da ben 45 yıldır buradayım. Sevilen bir insan. Herkes elinden gelen yardımı da yapıyor. 92 yaşında, hala çalışmaya devam ediyor. Her gün 3 kilometre yol yürüyor git, gel, eşyalarıyla beraber. Hiç şikayet etmez, 5 vakit namazında, sevilen bir insan”