İslam, insan, nisyan kavramları, bu bağlam ve doğrultuda ise doğal olarak “Gazze’den” bahsedeceğim.
Bir çok mahlukun ve bizatihi kendimin anlayamadığı, aslada anlamak için çaba sarfetmediği, , anlamak için görmenin hakikaten görmenin gerekliliğinin farkında olmaksızın göz kapaklarını açmaya tenezzül dahi etmedikleri, araştırma arzusu hissetmedikleri, hissetmediğimiz mevzu hatta bir mevzudan ötesi, kelimelerimin kifayetsiz kaldığı ve her daim kalmaya mahkum olduğu İslam…
Güncelde de, var olduğundan şüphe duyduğum vicdanlarda zelzele etkisi oluşturacak, oluşturması gereken, istatisliklerle anlatılamayacak, kasıtlı olarak ta anlatılmayan bunca zulüm, ölüm, soykırım ve bunu ırk ile renk ile memleket ile neticede insanın cüzi iradesi hakimiyetinde olmayan, külli iradenin mülkiyetinde olan kavramlar ile bağdaştıran ve bunu son derece acımasızca, kelimelere eziyet edercesine aktaran insan, affınıza sığınıyorum insanlık dediğimiz kavrama has meziyetlerden mahrum ve yitirmişliklerle bezenmiş mahluklara insan demeğe dilimiz varmıyor en doğru kelime “Natıka-i hayvan”. Çünkü Eşrefi mahluk, yaratılmışların en şereflisi bu varlığı hayvandan ayıran en mühim özellik aklı ve bu vesileyle düşünebilme ve düşüncelerini konuşarak dile getirebilme kabiliyetidir, kendine mahsus özellikleri kaybettiğinde ise en makul yakıştırma konuşan hayvandan başka bir şey değildir!
Aynı şekilde deve kuşu misali kendilerine has saklanma tarzlarıyla göremediği hakikatlerin var olduğunu farkedemeyecek kadar gözlerine perde inmiş insan.Velhasılı Kelam Alemlerin yaratıcısının Atiye ders, maziye ibret olarak sunduğu binlerce hadiseye rağmen ayakta uyumayı, en kötüsü unutmayı kendine alışkanlık edinmiş İnsan…
Ancak Bediüzzaman’ın da dediği gibi “gözlerini kapatan yalnızca kendi gündüzünü gece yapar”
“İnsan nisyan ile malüldür” cümlesi bir bakıma bunca yaşanan zulme bizlerin bulduğu bir teselli cümlesi olabilir mi ?
Diye sormayı kendime mükellefiyet olarak görüyorum. İlk kıblem, İslamiyet’in nuru altında ilk namaza ev sahipliği yapan kıblem, Habibullahın ve bütün Nebilerin kendis
altında bulunduğu çatı, Hz. Peygberin arkasında o unutulmaz ana şahitlik eden Mescid-i Aksam ve insanlığa benimsenmiş, dil ile ikrar seviyesinden kalp ile tasdik seviyesine geçebilmiş İslamı en muazzam ama bir o kadarda acı bir şekilde gösteren, nadir topluluk Mescid-i Aksa’mın muhafızları Filistinli kardeşlerim. Yediğim lokmadan, içtiğim bir damla sudan, harcadığım,hunharca müsrifçe harcadığım, her kuruştan açlıktan sokaktaki otlarla yemek yapan, hayatta bir insanın sahip olduğu en değerli şeyi canını, yavrusunun canını bu dava uğruna feda eden yinede “Alemlerin Rabbine Hamdolsun” diyebilen sizleri görünce kendimden utanıyorum. Çocuğun da travmatik izleri kalmasın diye bombaları oyun topu olarak anlatan, içi yanarken gülmeye zorunlu bırakılmış sizi görünce utanıyorum.Utanmalıyım utanmazsam insanlığımı kaybetmekten korkuyorum insanlığını kaybetmemek için kendini yakan o askeri görünce utanıyorum, insanlığını kaybetmemek için her gün hükumet binasını protesto eden adamı duyduğumda utanıyorum. Müslümanım derken, sizin başınızı koyduğunuz yola bir taş dahi koyamadığım halde sizinle aynı cennete talib olduğum için utanıyorum…!
