Osmanlı İmparatorluğunda taşra idaresi, merkezi yönetim tarafından atanan ve görevlendirilen yöneticiler tarafından sağlanırdı. Bu yöneticilerden Tımarlı Sipahi, Osmanlı Devleti’nin askeri sınıfıydı, devlet tarafından kendilerine tahsil edilen toprakların gelirlerinden maaşlarını alır ve bulundukları eyaletleri de korurlardı. Tımar arazilerinden artan parayla “cebelü” adında asker yetiştirirler ve olası bir savaş durumunda cebelüler orduya intikal ederdi. Kanuni Sultan Süleyman döneminin sonuna kadar en güçlü birliği cebelüler teşkil etmekteydi. Nitekim 18 yüzyılın başlarında bu kurumu ıslah etmek için beratlar gözden geçirilmiş ve 1732’de çıkarılan Tımar ve Zeamet kanunuyla bu birim düzenlenmiştir. Ama ne yazık ki bu kurum çağın isteklerine cevap vermekte zorluk çekmiştir.
