Osmanlı İmparatorluğu’nda taşra idaresi, merkezi yönetim tarafından atanan yöneticiler aracılığıyla sağlanırdı. Bu yöneticilerden biri olan sancakbeyleri, sancak adı verilen idari birimlerin yönetimini üstlenirdi. Görevleri arasında bölgenin emniyet ve asayişini sağlamak, suçları cezalandırmak ve sancakta çalışan diğer memurlar arasında düzeni sağlamak yer alırdı. Sefer zamanlarında ise sorumlulukları artarak, tımarlı sipahilerin yoklamasını yapar ve cebelülerle birlikte eksiksiz şekilde sefere katılmalarını sağlamakla yükümlü olurlardı. Sancakbeylerinin gelirleri, kendilerine tahsis edilen haslardan sağlanırdı.
Beylerbeyi ise Osmanlı taşra yönetiminde en yüksek rütbeli yöneticiydi. Sancakbeylerinin sancaklarda oynadığı rolü, beylerbeyleri eyaletlerde üstlenirdi. Halkın ve askerin korunması, güvenliğin sağlanması açısından önemli bir konuma sahiptiler. Bulundukları bölgenin en büyük askeri amiri olarak yetkileri genişti ve hayatlarının önemli bir kısmını cephelerde savaşarak geçirirlerdi.
Şehzade sancağı ise Osmanlı tahtına aday şehzadelerin eğitim aldığı ve yönetim tecrübesi kazandığı yerdi. Şehzadeler, kendilerine atanan sancaklarda devlet yönetimini öğrenir ve bir nevi padişahlık için staj yaparlardı. Şehzade, kendisine eşlik eden lala ile birlikte bölgenin tüm sorumluluğunu üstlenir ve böylece devlet yönetimine hazır hale gelirdi.
Sonuç olarak, Osmanlı İmparatorluğu’nda taşra idaresi, merkezi yönetim tarafından atanan bu yöneticiler aracılığıyla sağlanır ve düzenli bir yönetim anlayışı benimsenirdi.
