Yapay zekanın varoluşu çoğumuzu heyecanlandıran teknolojik bir gelişme iken, zamanla bir tehdit aracı mı oldu yoksa stihdam hırsızı mı soruları bizi korku çemberine aldı. Gelişim çerçevesine baktığımızda insan üretimi, enerji muhtacı bir teknolojinin bize bu korkuları yaşatıyor olmasına anlam vermek zor. Bir olasılık dışında…
Bu olasılık konfor alanlarımız ve zamanın tasarrufuna ihtiyaç duyduğumuz çalışma saatlerimiz ve kolaylık adı altında, tüm yetkilerimizi bir teknolojiye muhtaç kılmak.
Firma üreticileri bizim için dopamin, onaylanma, gruba aidiyet ve kabul görme gibi ihtiyaç hiyerarşimizi psikolojik alt yapımızla birleştirerek mükemmel bir sistem yarattılar. Teşekkür etmemek kabalık olabilir. Gerçekten harika bir sistem fakat bu sisteme tüm yeteneklerinizi bir kaç saat veya gün tasarrufu için satar mısınız? Çoğumuzun cevabının benzer olduğunu düşünüyorum. Öyleyse neden insanı diğer canlılardan özel yapan düşünme ve muhakeme yetinizi körertmek için yapay zeka uygulamaları ile ortak çalışıyoruz?
Son zamanlarda öyle sohbetler arasında kaldım ki; saatlerce yapay zeka ile sohbet eden, sevdiği kişiye duygularını ifade etmek için mesaj yazdıran, psikolojik danışmanlık hizmetini almaya çalışan, biraz düşünmeye gerek duymadan tüm sorularını çözdürenler vs. vs.
Samimiyetimizden de mi vazgeçtik!…
Son olarak dünya basınında 14 yaşındaki gencin özgür olmak adına yapay zeka ile yaptığı sohbet sonrasında intihar etmesiyle tablonun konusu görünür hale geldi. Yoksa yapay zeka bizi çok iyi analiz eden bir manipülatör mü?
Şahsi görüşüm şu ki teknoloji hiç bir zaman ürkütücü veya korkulacak bir şey olmayacaktır. Seri üretim için makinelere daha çok ihtiyaç duymamızın sebebi artan nüfusla beraber üretenden çok tüketen bireyler olmamızdan kaynaklıdır. Hazır olsun, uğraşmayalım, emek etmeyelim, sosyal ortamlardan veya popülerite şemasının dışında kalmayalım, en çok tüketen modern insan yarışında bayrağı bırakmayalım. Enerjimizi o kadar çok tüketime harcadık ki kalan üretim için düşünme, yaratıcı zeka, sanatsal ön görü, zihin jimnastikleri, muhakeme ve sorun çözebilme yetisi, stres kontolümüzü elimizde tutma iradesi gibi bir çok özgün becerimize pek bir şey kalmadı. Neyse ki yapay zeka geldi de ilk insan dürtülerimize daha çok zaman ayırabileceğiz.
İstihdam korkusu yaşarken ve çoğu alanda duygusal zekaya(EQ) ihtiyaç duyulmaktayken daha ön görülü ve kontrollü hareket etmek her dönemde olduğu gibi bu dönemde de insanlığın terazi sınavında olacak. Gün içerisinde kahvemizi yudumlayıp sosyal kimlik arayışlarına girmeden kısa bir düşünme molası verelim…
