Kuantum mekaniğinin en ünlü ve belki de şu ana kadar evrenin parçacıklarını bize tümüyle sorgulatan Çift Yarık Deneyi 1801’de Thomas Young tarafından yapıldı. Young, ışığın dalga teorisini test etmek istiyordu. Bu nedenle arkasında ekran bulunan iki ince çizgi oluşturdu ve ışığın bu yarıklardan geçişini gözlemlemek istedi. Işık bir parçacık gibi davranıyorsa ekranda iki ince çizgi oluşturmalıydı. Ancak ışık dalga gibi davranıyorsa ‘’Bazı noktalarda dalgalar birbirini güçlendirirken (konstrüktif girişim), bazı noktalarda birbirini söndürür (destrüktif girişim).’’ekranda sadece iki çizgi değil, girişim desenine benzeyen aydınlık ve karanlık şeritler gözlemlenmeliydi. Ancak beklenmedik bir şey oldu ve Young gözlemde değilken girişim deseninin yok olduğunu fark etti. Young gözlemdeyken ışık olması beklenildiği gibi girişim deseninden giriyor ve ekranda iki ince çizgi olarak görünüyordu. Ancak gözlemci olmadığında girişim deseni yok oluyordu. 
Bulgulardan anlaşılıyor ki gözlem yapmak parçacığın davranışını değiştiriyor. Bu deneye ilişkin günümüzde yapılan en ünlü Çift Yarık Deneyi, Avusturyalı Fizikçi Anton Zeilinger’ın 2012’de ekibiyle birlikte gerçekleştirdiği ‘’Kuantum Gecikmeli Seçim Deneyi’’dir. Deney’in mantığı Young’ın deneyinin mantığı ile aynıdır. Ancak bu deney Young’ın deneyinin ötesine giderek parçacıkların geçmişinin dahi gözlemlenebileceğini ortaya koydu! Yani bir parçacığın nasıl davrandığı onu ne zaman gözlemlediğimize bağlı olarak geriye dönük olarak değiştirilebiliyordu. Deneyde ekip fotonları teker teker çift yarıktan gönderdi. Ancak bir süre sonra fotonların hangi yarıktan geçtiğini gözlemlememize yarayan bilgiyi (Fotonun hangi yarıktan geçtiğini öğrenmek için yapılan ölçüm sonucu) gecikmeli olarak kaldırıldı. Bu bilgi sonradan silindiğinde fotonlar sanki en başından beri dalgaymış gibi girişim deseni oluşturmaya başladı. Ancak bu bilgi korunursa fotonlar parçacık gibi davranıyor ve neticesinde girişim deseni kayboluyordu. Yani fotonlar ölçüm dedektörü varken yani biz fotonları gözlemlerken parçacık gibi davranıyor fakat biz dedektörü kaldırdığımızda sanki en başından beri dalgaymış gibi davranarak girişim deseni oluşturuyordu. Anlaşılıyor ki fotonlar bizim onları gözlemleyip gözlemlemememize göre davranış değiştiriyor. Şu anki gerçekliğimiz biz varız diye var oluyor olabilir mi? Biz evreni gözlemlediğimizi düşünürken aslında evren mi bizi gözlemleyip davranış değiştiriyor?
