Ah Kudüs… Canım Kudüs…
Yüreğimi seninle kuşattığım her yer sancıyor. Duyduğum her çığlık Gazze’nin sesi sanıyorum. Sonra üşüyorum diyorum kimse duymuyor Aksa’nın üşüdüğünü. Karanlığım diyorum kimse görmüyor Filistin’in karanlığını. Kimse konuşmuyor Filistin’in güne güneşin ışığı, ezan sesiyle başlayacağına ateş ışıkları, bomba sesleriyle gözlerini açmalarını ki bazıları açamıyor bile… Her dilde Adalet kavramı taht kurmasına rağmen neden yıllardır Kudüs’e kaş çatmalar sürüyor? İsrail’e dur demek için Müslüman olmak şart değil insan olmak yeterlidir. Biz dur demeyeceksek kim diyecek soruyorum size kim?
Enkaz altında bizlerden ufacık bir ses bekleyen o yüreklere ses olmak çok mu?
Çok mu kardeşimiz yardım isterken el uzatmak?
Fakat biz ne yaptık en iyi yaptığımız şey olan susmayı sürdürdük.
Oysa elimizden neler neler gelir değil mi?
Fakat artık değil Müslümanlık insanlık bile kalmamış. Ne yazık! Evet evet susanlara…
