Usul usul geliyor aşkın adımları…
Aşk dediğimiz duygu için neleri göze alabiliriz?
Bunu anladığımız noktada başlıyor sanırım, gerçekler… Ve şuna eminim ki aşkın tek gerçeği, hiçbir gerçeği düşünemeyecek hale getirebilmesi insanı… Aynı zamanda korkutması, endişe ettirmesi de beraberinde tabii… Çünkü aşka boyanmaktan korkuyoruz… Korktuğumuz, endişelendiğimiz halde engel olamadığımız şeyler aşkın heyecanı ile donatıyor kalbimizi! Kalbin eşsiz heyecanı ile yoğrulan duygular damarlarımızda yolculuğa çıkıyor ve vücudumuzu keşfederek tüm hücrelerimize kadar ele geçiriyor. Bu yüzden kalbi aşka boyananın ruhu; ruhu aşka boyananın eli de aşka boyanıyor ve elini tutan elin hissini, hafızasına kazıyabiliyor âşık… Ufacık bir anıyla yetinebilme duyusu hep yoğun yaşanan bu hisler yüzünden… Bütün vücudu dolaşan aşk, gözlerde parıltı, dudaklarda sebepsizce duran bir tebessüme dönüşüyor…
Aşkın tarifi yok. Evet, ama her aşkın bir hikayesi var… Bir tutam hasret; bir tutam utangaçlık, bir tutam gülücük, belki birazcık da kalp ritminde melodi, tarifsiz aşka tarif olmaya çalışıyor. Böyle olunca da ortaya aşk tadında hikayeler çıkıyor… Ve aşkı tadanlarımız, kendi tariflerimizi, hikayelerimizle ölçülendirip bir güzel ziyafet çekiyoruz kalbimize hatta ruhumuza…
