Romantik bir ilişki içinde varlığımızı hissetmek, elbette öncesinde bazı temellere dayanıyor. Bizimle romantik ilişki kurmak isteyen pek çok insan olsa da bazı insanlara daha çok çekildiğimizi hissediyoruz. Bunun psikolojik sebeplerinin olduğu belli diyebiliriz. Bazen bazı insanlara nasıl çekildiğimizin hiç farkına dahi varmıyoruz. Karşımızdaki kişiye nasıl aşık olduğumuza dair herhangi bir fikrimiz olmayabiliyor.
Karşımızdaki insana nasıl aşık olduğumuza dair pek çok etkenin olduğunu söyleyebiliriz. Bunlardan birinin, özellikle insana kendimizi yakın hissetmemiz olması denebilir. Aşık olduğumuz kişinin bize tanıdık gelme hissi, kuvvetle muhtemel onu önceden tanıdığımız birine benzetme hissine kapılmış olmamız olarak görülebilmektedir. Bunun sebebi geçmişimizde bir yerlerde, duygu beslediğimiz insanın enerjisine benzer insanların varlığı ve böyle insanlarla tanışmış olma deneyimi olabiliyor.
Bazı insanlara çekilme hissimizin altında yatan çok ciddi sebepler olduğunu söylemek mümkündür. Bu insan bize ebeveynlerimizden, eski partnerlerimizden ya da arkadaşlarımızdan birini anımsatmış olabilmektedir. Bir insana aşina olma hissi, çoğu kez aşkı da doğurabilir demek doğrudur. Bunu, kalabalık ve yabancılarla dolu bir odada tanıdık birini gördüğümüzde, o kişinin yanına doğru gitmeye benzetebiliriz. Bu kişinin tanıdık olması, aynı zamanda bizim için “güvenilir” olması anlamına gelebiliyor.
Aşık olduğumuzu hissettiğimiz partnerimizin, geçmiş yaşantımızdan bazı insanlarla benzer enerjide ve özelliklerde olması, bizi konfor alanında hissettirebiliyor. Konfor alanının rahatlığı, çevremizde aşık olabileceğimiz çok insan varsa bile, tanıdık hissi yaşadığımız insanlarla ilişki yaşamaya karşı ısrarcı olmamıza neden olabiliyor. Denizi seviyorsak, mavinin içimizi ferahlatması ve bize iyi gelmesi gibi, bunu düşünebiliriz. Bir yandan da neden devamlı mavi giydiğimizi anlayamayabiliyoruz.
Sosyal psikolojide, iki kişi arasında nasıl bir çekim alanı oluşturduğuna dair fikirler bulunmaktadır. Bazen bize hiç uygun olmayan, kriterlerimizin tamamen dışında insanlara karşı nasıl ilgi duyduğumuzu, bir nebze de olsun, buna bakıp anlayabiliriz. Bu kişileri babamıza, annemize ya da bizi büyütmüş olan büyükanne ve dedemize benzetmemiz, onların hayatımızın aşkı olduğunu bize düşündürtebilmektedir.
Enerji alanımıza giren insanlara iyi bakıp, bu insanların bize yakın olduğu hissine nerede kapıldığımızı, geçmişimizdeki hangi insanlara benzediklerini, hangi iyi ya da kötü özelliklerinin aşinalığıyla bizi kendilerine çektiklerini biraz düşünerek, bu konuyu daha açık şekilde ele alabiliriz.
