Hayata yön veren her ne varsa seninle yaşadım, beraber yaşadık. O yüzden dünyanın en güzel, en değerli insanına yazılıyor bu satırlar.
Sana duyduğum sevginin doyumsuz bir tadı var ama adı yok! Aşk desem aşk değil, sevgi desem kafi değil… Ya da bu daha doğru bir cümle oldu. İdare et, arada devrik cümleler olabilir. Yıllardır biriktirdiklerim aslında bunlar. Okurken hüzünlenebilir ya da bir tebessüm oluşabilir, iç çekip “aynen dediğin gibi oldu” diyebilirsin. Sen bunları okurken yanında değilim belki ama sevenler hisseder, unuttun mu yoksa? Benden başka sen, senden başka da düşüncem yok satırlarımda. Bu satırları hangi duygularla okuduğunu bile hissediyorum.
Hatta o gülümsemeni bile hatırladım bak. Yüzündeki bu tebessümü çok seviyorum. Ya da seni çok seviyorum. Evet evet galiba seni çok seviyorum. Galiba mi? O da nereden çıktı? Tabi ki seni çok seviyorum. Seninle olan her şeyi, sendeki her şeyi çok seviyorum. Dünyanın en güzel karşılaşmasıydı gözlerin, içime içime işlemişti o bakışlar…
Ben Mutluluğu gözlerinin rengi olarak bilir, öyle de devam ettiririm hayatımı…
