Doğduğumuz andan itibaren bize bahşedilen mucizenin kendisi olduğumuz kavramını algılamamız
gerekiyor. Maalesef doğduğumuz andan itibaren bize bahşedilen mucizenin kendisi olduğumuz
kavramını bize hiç öğretilmedi. BEN demeyi bize öğreten olmadı ama büyüklerimizde bilmiyordu ben
demeyi… Onlar için bencillikti çünkü onlarda öyle öğrenmişti.
Varoluşumuzun en hak ettiği şey kendimizi sevmek. İnsanın ilk görevi kendini sevmekti ancak bunu
yaparken öğrenilmesi gereken bir husus vardı ve çok önemli bir husus. Bencillik ve ben aynı şey
değildir, arasında çok hassas bir ayrım vardır ve karıştırılmamalıyız. Bencillikte “ Ben herkesten
iyiyim, yetenekliyim, bilgiliyim.” gibi karşılaştırmalı kavramlar ve kibir vardır. Ben demek bilincinde
ise birlik duygusu hâkimdir.
Zaten bir insanın diğer insanları fark etmesi kendisini fark etmesiyle mümkün olur. Ayrıca kendini
seven bir insan, diğer insanlara karşı daha şefkatli merhametli olur. Kişinin ben demesi kim olduğunu
bilmesi yaşamını çok daha anlamlı kılar, potansiyelini artırır. Günde 5-20 dakika meditasyon yapmak,
akşam yatmadan önce günlük tutmak gibi kendinizle baş başa geçireceğiniz zamanlar yaratarak ben
demeye başlayın, iç sesinizi dinleyin. Hadi kendinize merhaba deyin. MERHABA BEN…
