Karanlık…
Uçsuz bucaksız karanlık.
Hani gözün açıkken bile önünü
göremezsin ya,
Öyle bir karanlık.
Oysa gözün açıktır ve sende bunu biliyorsundur,
Ama göremiyorsun önünü işte.
Bunca yıldır yaşadığın her dakika,
Her nefes alışında özgürsün aslında.
Ama karanlıktasın…
Zihnindeki her fikrin, her düşüncen sen misin?
Bedenindeki ruh sen misin?
Hani tüm benliğinle bir şey istersin ya,
Bu karanlığa çare bulacak.
Ama bilmiyorsun ki işte. Nedir bu? Neye benzer?
Hiç görmemişsindir ki. Hayal edemezsin.
Sonra bir ses kulağına “uyu” diye fısıldar.
“Yum gözünü”
Sonrası sana kalmış.
Ya karanlığa bakarsın
Yada karanlığa gömülürsün.
Yazan: Fatih Mehmet Eker.