Gönlüme konan bir hicran kuşu , kanat çırpmış özgürlüğün yosun kokan bahçesine bir bilinmezin yokuşunda Bu günlerde…Gozumun pınarının bir minik damlası, tutmuyor yanaklarımda , hiç bir iz hiç bir anıdan eser damlıyor sonsuzluğun girbabinin uçurumuna Bu günlerde…Gordugum tüm bahçelerin çiçeklerimi mi solmuş? Oysa koklanmayi bekleyen nice tomurcuklar vardi o bahçelerde!… Rafa kaldırdığım eskimiş tüm acı yanlızligim , kanatlanmış uçmak istiyor , yaprakları kurumuş, çiçekleri solmuş bir meram tarlasına…Bugunlerde her gece bir ayaz çalıyor kapımı, üşümüyor ellerim eskisi gibi…Sarilmiyorum ben varlığına, acı çeken bu yüreğe, palto giydirilmiş sana değen bir senin düşüne…Titremiyor ellerim artik eskisi gibi, balkonumun açık kapısından esen yelle gelen kokunu tanımıyor yüreğim artik eskisi gibi…Bugunlerde alıştığım bir koku var aslında evimin içinde; sigara küllerinde sönen duman kokusunu seviyorum en çokta…( sensizligi bana unutturduğu ıcin…) Gözlerimde unuttu şenli düşlere dalmayı bir cok zaman önce, dalıp dalıp gitmiyorum artik eskisi gibi…Kapidan gelen her ayak sesinde seni bekleyisimle ; gelmeyen senle yeniden gelebilecek bir sen düşlemiyorum artik…Minik kuşlar konuyor bu günlerde pencereme , mutluluğun şarkısını söylüyorlar…Penceremdeki çiçekler her yeni güne minik tomurcuklarla merhaba diyorlar…Bense her sabah aldığım acı kahvemden bir yudumla geçmiş günlerimin muhasebesini, gelecek günlerimin yasĺı nisanini yapiyorum…Her yeni günüme _ hüzün _ keder _ üzüntü _ ıstırap kattığın ıcin teşekkürler…
