Cahil insan demek, okuma yazma bilmeyen demek değildir. Cahil insan demek; merak duymayan, herhangi bir bilimsel araştırma yapmayan, kulağa hoş gelen her şeyi gerçek olarak kabul gören, sorgulamadan yargılayan insan tipidir…

Cehaletin hiçbir sınırı yoktur. Cahil insan asla öğrenmez ve öğrenme gereği duymaz, sadece inanır. Cahil insan okumaz, hatmeder. Cahil insan hoş görmez katleder.!

Cehaletten nasıl kurtulabiliriz?

__ Emin olmadığımız konular hakkında sorular sorarak, sorunun gerçek cevabını bularak…

__ Bütün doğru bildiklerimizden şüphe duyarak, yeni bilgileri akıl süzgecinden geçirip, rasyonel bilgiye ulaşarak…

__ Düşünmeyi kolaylaştıran soyutlama yaparak…

Birde bütün bunların manevi boyutunu da göz önünde bulundurarak

Kibirli olmak yerine, mütevazı olmak.

Açgözlü olmak yerine, cömert olmak.

Gaddarlık yerine, vicdanlı ve merhametli olmak.

Şunu da belirtmek isterim; İnsan hiçbir zaman en kusursuz, en mükemmeli değildir. Her insanın kendi çapında gerçek manada insan olması kafidir…

Bugün cehalet evrensel bir sorun haline gelmiş ve öyle bir boyut kazanmış ki, bu sorun ile ilgili ciddi bir çalışma bile olmadığını söyleyebilirim. Ne yazık ki bu kadar aydınlanmaya rağmen cehalet, kültürler arası çatışma ve savaşların en bariz örneği olmuştur. Bunlara ” modern cehalet” diyebiliriz. Ve dahası da var. Küresel cehalet, kültürel cehalet, toplumsal cehalet vb.

Son dizelerimi Antik Yunan Filozofu Sokrates’in bu güzel sözüyle sonlandırıyorum…

”SADECE BİR İYİ VARDIR, BİLGİ.

VE SADACE BİR KÖTÜ VARDIR, CEHALET.” (SOKRATES)